10.1.1. Τελεία

Η τελεία χρησιμοποιείται κυρίως για τον χωρισμό μερών του λόγου που έχουν ολοκληρωμένο νόημα, στις συντομογραφίες και στη δήλωση της ώρας.

Η τελεία χρησιμοποιείται κυρίως:

1. για τον χωρισμό μερών του γραπτού λόγου που έχουν ολοκληρωμένο νόημα·
   NB:

   Το τμήμα του γραπτού λόγου που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο τελείες ονομάζεται περίοδος.

2. στις συντομογραφίες. Στην περίπτωση αυτή, όπως και στις περιπτώσεις των στοιχείων γ) και δ) παρακάτω, θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί ορθογραφικό σημείο και όχι σημείο στίξης. Στην ενωσιακή πρακτική η τελεία δεν χρησιμοποιείται στα αρκτικόλεξα. Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το θέμα αυτό, βλ. σημεία 10.6. «Συντομογραφίες» και 10.7. «Αρκτικόλεξα»·
3. στα κείμενα που πρόκειται να δημοσιευθούν από την Υπηρεσία Εκδόσεων (π.χ. στην Επίσημη Εφημερίδα), για τον χωρισμό μεγάλων αριθμών σε ομάδες τριών ψηφίων (π.χ. 1 000 000) χρησιμοποιείται το λεγόμενο «προστατευμένο διάστημα» (Control + Shift + space) αντί τελείας. Ωστόσο, όταν δεν πρόκειται για δημοσιεύσεις της Υπηρεσίας Εκδόσεων, μπορούν στην περίπτωση αυτή να χρησιμοποιούνται τελείες (π.χ. 1.000.000). Επισημαίνεται ότι δεν χρησιμοποιείται ποτέ τελεία στις χρονολογίες·
4. στη δήλωση της ώρας (π.χ. 16.45). Επισημαίνεται πάντως ότι μερικά πρωτότυπα χρησιμοποιούν στην περίπτωση αυτή διπλή τελεία αντί τελείας. Η πρακτική αυτή είναι επίσης αποδεκτή στα ελληνικά και, επομένως, ο μεταφραστής δεν χρειάζεται εν προκειμένω να αλλάζει το σημείο στίξης.

Και μερικές ακόμη παρατηρήσεις:

1. Μετά την τελεία, όταν αυτή χρησιμοποιείται ως σημείο στίξης (δηλαδή για να δηλώσει το τέλος της περιόδου), αφήνουμε απλό και όχι διπλό διάστημα (όπως συμβαίνει ενίοτε σε μερικά πρωτότυπα).
2. Έπειτα από συντομογραφία που τελειώνει με τελεία (για παράδειγμα κ.λπ.) δεν βάζουμε και άλλη τελεία.

3. Στις υποσημειώσεις βάζουμε πάντοτε τελεία.

4. Η τελεία αποφεύγεται σε τίτλους και επικεφαλίδες.