10.1.4. Διπλή τελεία
Η διπλή τελεία χρησιμοποιείται κυρίως πριν από τα λόγια κάποιου που αναφέρονται αυτολεξεί και κλείνονται σε εισαγωγικά, πριν από παροιμίες ή αποσπάσματα νομικών κειμένων, στις απαριθμήσεις, για τη δήλωση αναλογίας ή, ενίοτε, για τη δήλωση της ώρας.
Η διπλή τελεία χρησιμοποιείται κυρίως:
- πριν από λόγια κάποιου που αναφέρονται αυτολεξεί και κλείνονται σε εισαγωγικά (ή παρατίθενται με πλάγιους χαρακτήρες), πριν από παροιμίες, γνωμικά, αποσπάσματα συγγραμμάτων, νομικών κειμένων κ.λπ.:
Ο πρόεδρος τόνισε: «Το ψήφισμα πρέπει οπωσδήποτε να τροποποιηθεί.».
- όταν κάνουμε απαρίθμηση (ή εισάγουμε κατάλογο στοιχείων), όταν επεξηγούμε κάτι ή όταν δηλώνουμε ένα επακόλουθο/αποτέλεσμα:
Οι βασικές κοινοτικές νομοθετικές πράξεις είναι τρεις: ο κανονισμός, η οδηγία και η απόφαση. (Aπαρίθμηση)
Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να υποβάλουν τα ακόλουθα δικαιολογητικά:
α)αίτηση επιδότησης·β)υπεύθυνη δήλωση·γ)[…] (κατάλογος στοιχείων)Η ανακοίνωση αυτή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: διευκρινίζει τις περιπτώσεις στις οποίες εφαρμόζεται το κοινοτικό δίκαιο ανταγωνισμού. (επεξήγηση)
Αν ο ενδιαφερόμενος δεν υποβάλει έγκαιρα τα δικαιολογητικά, θα υποστεί τις συνέπειες: η αίτησή του θα απορριφθεί. (Eπακόλουθο/αποτέλεσμα)
Η σύνταξη των νομοθετικών πράξεων λαμβάνει υπόψη τον πολυγλωσσικό χαρακτήρα της κοινοτικής νομοθεσίας: έννοιες ή ορολογία που προσιδιάζουν σε ένα εθνικό σύστημα χρησιμοποιούνται με φειδώ. (Eπακόλουθο/αποτέλεσμα: το ότι οι έννοιες ή η ορολογία που προσιδιάζουν σε ένα εθνικό σύστημα χρησιμοποιούνται με φειδώ αποτελεί απόρροια του γεγονότος ότι η σύνταξη των νομικών πράξεων λαμβάνει υπόψη τον πολυγλωσσικό χαρακτήρα της νομοθεσίας της Ένωσης)
Και μερικές ακόμη παρατηρήσεις:
- Τη διπλή τελεία τη χρησιμοποιούμε σε ορισμένα ειδικά ενωσιακά κείμενα τεχνικού χαρακτήρα (παραρτήματα κ.λπ.) για τη δήλωση της αναλογίας:
Η αλκοόλη πρέπει να διαλυθεί στο νερό σε αναλογία 1:10.
- Όπως επισημάνθηκε στο σημείο για την τελεία, σε μερικά πρωτότυπα χρησιμοποιείται διπλή τελεία αντί τελείας για τη δήλωση της ώρας (10:15). Η πρακτική αυτή είναι επίσης αποδεκτή στα ελληνικά και, επομένως, ο μεταφραστής δεν χρειάζεται εν προκειμένω να αλλάζει το σημείο στίξης που υπάρχει στο πρωτότυπο.
- Γενικά (αν και στην πράξη τα πράγματα δεν είναι πάντοτε απολύτως σαφή), η λέξη που ακολουθεί τη διπλή τελεία γράφεται με κεφαλαίο αρχικό, όταν η διπλή τελεία έχει θέση τελείας (όταν δηλαδή η ροή του λόγου διακόπτεται όπως όταν υπάρχει τελεία), και με μικρό, όταν η φράση που ακολουθεί αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πρότασης, δηλαδή όταν η ροή του λόγου θα μπορούσε να συνεχιστεί χωρίς διακοπή ακόμη και αν δεν υπήρχε η διπλή τελεία. Πιο πρακτικά, αρχίζουμε συνήθως με κεφαλαίο, όταν μεταφέρουμε αυτολεξεί τα λόγια κάποιου ή όταν ακολουθεί νέα περίοδος και μάλιστα εκτενής, και με μικρό όταν κάνουμε απαρίθμηση (ή εισάγουμε κατάλογο στοιχείων), όταν επεξηγούμε κάτι ή όταν δηλώνουμε ένα επακόλουθο/αποτέλεσμα.
- Στα ελληνικά, πριν από τη διπλή τελεία δεν πρέπει να υπάρχει διάστημα (πράγμα που συμβαίνει, π.χ., στα γαλλικά).