10.5. Ξενικά κύρια ονόματα

Στο Διοργανικό εγχειρίδιο, για τη γραφή των ξενικών ανθρωπωνυμίων και τοπωνυμίων στην ελληνική επιλέγεται η απλογράφηση, με εξαίρεση τις καθιερωμένες αποδόσεις, ενώ υπάρχει ειδική αναφορά στις ονομασίες ενωσιακών προγραμμάτων.

Το ζήτημα της γραφής των ξενικών ανθρωπωνυμίων και τοπωνυμίων είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ζητήματα της ελληνικής γλώσσας. Οι απόψεις που εκφράζονται σχετικά με το θέμα αυτό παρουσιάζουν πολύ μεγάλη διάσταση, αφού κυμαίνονται από την πλήρηαπλογράφηση των ονομάτων αυτών στα ελληνικά έως την απόλυτηαντιστρεψιμότητα της γραφής τους, με όλες τις πιθανές ενδιάμεσες παραλλαγές [ο όροςαντιστρεψιμότητα σημαίνει ότι η γραφή του ξενικού ανθρωπωνυμίου ή τοπωνυμίου πρέπει να είναι τέτοια που να μπορεί να μας οδηγήσει, «αναστρεφόμενη» από την ελληνική απόδοση, όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματική μορφή του ξένου ονόματος1].

Η θέση την οποία υιοθετεί το Διοργανικό εγχειρίδιο όσον αφορά το δίλημμα απλογράφηση ή αντιστρεψιμότητα είναι σαφής: υιοθετείται η επιλογή της απλογράφησης για δύο κυρίως λόγους. Καταρχάς, η δυνατότητα του έλληνα αναγνώστη να οδηγηθεί στην ξένη γραφή του ανθρωπωνυμίου ή του τοπωνυμίου μέσω της ελληνικής γραφής (ακόμη και αν υποτεθεί ότι η αναγωγή αυτή είναι πάντοτε δυνατή, πράγμα τουλάχιστον αμφίβολο) δεν έχει κανένα νόημα. Πράγματι, τι θα κερδίσει ο έλληνας αναγνώστης αν, μέσω της ελληνικής γραφής, συμπεράνει ότι το Ρέικιαβικ (αντιστρεψιμότητα: Ρέυκιαβικ) γράφεται στα ισλανδικά με y (Reykjavik) ή —για να αναφέρουμε ένα ποδοσφαιρικό παράδειγμα— ότι ο Γκαλέτι (αντιστρεψιμότητα: Γκαλλέττι) γράφεται στα αργεντινοϊσπανικά με δύο l και δύο t (Galletti); Απολύτως τίποτε. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι θα θελήσει ίσως να αναζητήσει πληροφορίες για ή άλλο τοπωνύμιο ή ανθρωπωνύμιο σε ξένους ιστοτόπους, δεν θα έχει πρόβλημα, γιατί, ακόμη και αν το γράψει λανθασμένα, οι σύγχρονες μηχανές αναζήτησης θα του προτείνουν αυτόματα τη σωστή ξένη γραφή, ιδίως μάλιστα αν εξειδικεύσει την έρευνά του με ελάχιστα πρόσθετα προσδιοριστικά στοιχεία.

Επιπλέον, όμως, η αναγωγή αυτή είναι σε πολλές περιπτώσεις αδύνατη, δεδομένου ότι η σχέση μεταξύ των ελληνικών και των αντίστοιχων ξένων γραφημάτων δεν είναι αμφιμονοσήμαντη. Για παράδειγμα, όπως επισημαίνει ο Γ. Παπαναστασίου (Νεοελληνική ορθογραφία, σ. 416), το γράφημα <αι> αντιπροσωπεύει τα ξένα <ai>, π.χ. Βερλαίν < γαλλ. Verlaine· <oe>, π.χ. Γκαίτε < γερμ. Goethe· <ö>, π.χ. Γκαίριγκ2 < γερμ. Göring· <a>, π.χ. Καίμπριτζ < αγγλ. Cambridge. Επομένως, όταν ο έλληνας αναγνώστης διαβάσει τη λέξη Καίμπριτζ, γιατί να οδηγηθεί στη σωστή ξένη γραφή Cambridge και όχι, π.χ., στη λανθασμένη Caimbridge;

Για τους λόγους αυτούς το Διοργανικό εγχειρίδιο απορρίπτει την επιλογή της αντιστρεψιμότητας και τάσσεται υπέρ της απλογράφησης. Δέχεται, όμως, ότι η απλογράφηση πρέπει να υποχωρεί σε μία περίπτωση: όταν η μη απλογραφημένη απόδοση του ενός ή του άλλου ανθρωπωνυμίου ή τοπωνυμίου είναι καθιερωμένη και αναμφισβήτητα παγιωμένη στην ορθογραφική συνείδηση των χρηστών της γλώσσας μας. Αυτός ο συνδυασμός (καταρχήν απλογράφηση· κατ’ εξαίρεση χρήση της παλαιόθεν καθιερωμένης γραφής, όταν υπάρχει) είναι ο κανόνας που ακολουθείται στο Διοργανικό εγχειρίδιο.

Ας μπούμε τώρα στην ουσία του θέματος. Ωστόσο, πριν εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η μεταγραφή του ξενικού ανθρωπωνυμίου ή τοπωνυμίου στα ελληνικά, πρέπει προηγουμένως να απαντήσουμε σε ένα άλλο ερώτημα: σε ποιες περιπτώσεις συνιστάται ή επιβάλλεται η μεταγραφή στα ελληνικά και πότε το ξενικό ανθρωπωνύμιο ή τοπωνύμιο πρέπει να μείνει με τη λατινική γραφή του;

1

Βλ. Γ. Μπαμπινιώτης, «Αντιστρεψιμότητα και όχι απλογράφηση», Το Βήμα, 9 Νοεμβρίου 1997.

2

Το Διοργανικό εγχειρίδιο δεν συμφωνεί με τη χρήση του συνδυασμού γραφημάτων <γκ> για την απόδοση του ξένου συνδυασμού γραφημάτων <ng>. Φαντάζεται κανείς το αστείο αποτέλεσμα που θα προέκυπτε αν, π.χ., το big bang μεταγραφόταν μπιγκ μπαγκ (όπως, δυστυχώς, συμβαίνει συχνά στο διαδίκτυο). Για τον λόγο αυτόν, το Διοργανικό εγχειρίδιο εισηγείται —και εφαρμόζει— τη χρήση του συνδυασμού γραφημάτων <νγκ> στην περίπτωση αυτή. Άρα, Χονγκ Κονγκ και όχι Χογκ Κογκ, Σένγκεν και όχι Σέγκεν, Γκέρινγκ και όχι Γκέριγκ, ντάμπινγκ και όχι ντάμπιγκ κ.ο.κ. Βέβαια, όσες ξένες λέξεις αυτού του είδους έχουν καθιερωθεί στα ελληνικά με τον συνδυασμό <γγ>, που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα για την απόδοση του <ng>, θα εξακολουθήσουν να γράφονται με τον ίδιο συνδυασμό γραφημάτων, π.χ. Ουγγαρία, Αγγλία, Θουριγγία κ.ο.κ.