7.2.2. Opsomming van talen in een tekst (eentalige teksten)
In een lopende tekst worden talen altijd opgesomd op basis van de alfabetische volgorde in de taal van de publicatie; de volgorde verschilt dus van taal tot taal.
Dit Verdrag, het Verdrag van Lissabon genaamd, opgesteld in één exemplaar, in de Bulgaarse, de Deense, de Duitse, de Engelse, de Estse, de Finse, de Franse, de Griekse, de Hongaarse, de Ierse, de Italiaanse, de Letse, de Litouwse, de Maltese, de Nederlandse, de Poolse, de Portugese, de Roemeense, de Sloveense, de Slowaakse, de Spaanse, de Tsjechische en de Zweedse taal, zijn de de teksten in elk van deze talen gelijkelijk authentiek, […]
Deze eentalige formule moet niet worden verward met de ondertekeningsformule, d.w.z. doorgaans de meertalige bladzijde met “Gedaan te …” in de verschillende talen, waarin de protocollaire volgorde wordt gevolgd (zie punt 7.2.1).
Wanneer een overeenkomst eveneens wordt opgesteld in de taal van een derde land, en die taal is geen officiële EU-taal, dan wordt die taal om protocollaire redenen na de Unietalen vermeld.
Deze overeenkomst is opgesteld in de Duitse, de Engelse, de Franse, de Italiaanse en de Arabische taal.
Bij documenten waarin er sprake is van een authentieke taalversie (bv. besluiten), wordt in de vermelding betreffende de authentieke tekst eerst het Nederlands en vervolgens het Frans genoemd:
(Slechts de teksten in de Nederlandse en de Franse taal zijn authentiek)
De benaming “Gaelisch” mag niet worden gebruikt, aangezien de twee termen geen synoniemen zijn. Zie kader, punt 7.2.4).