10.7. Imiesłowy przysłówkowe

Rolą imiesłowu przysłówkowego jest tworzenie równoważników zdania podrzędnego czasu; aby zdanie było poprawne, obie jego części muszą mieć ten sam podmiot, a między zdaniem głównym a podrzędnym musi być zachowana odpowiednia relacja czasowa.

Rolą imiesłowu przysłówkowego jest tworzenie równoważników zdania podrzędnego czasu. Jego poprawne użycie wymaga spełnienia dwóch warunków:

  1. obie części zdania muszą mieć ten sam podmiot;
  2. między zdaniem głównym a podrzędnym musi być zachowana odpowiednia relacja czasowa:
    • w przypadku imiesłowu współczesnego (-ąc) czynności w obu zdaniach są równoczesne i trwają mniej więcej tak samo długo,
    • w przypadku imiesłowu uprzedniego (-wszy, -łszy) czynność w zdaniu podrzędnym jest wcześniejsza niż czynność w zdaniu głównym.

* Często występuje tendencja do wyolbrzymiania wartości sektora logistyki, nie uwzględniając faktu, że większość tych obrotów wynika z kosztów transportu (niezgodność podmiotów)
dobrze: Często występuje tendencja […], ponieważ nie uwzględnia się faktu […]

* Przyznając tę nagrodę, naszym zamiarem było […]. (niezgodność podmiotów)
dobrze: Przyznając tę nagrodę, zamierzaliśmy […].

* Sekretariat powinien poświęcić więcej czasu działaniom perspektywicznym, unikając w ten sposób naturalnej tendencji do zajmowania się przez organy decyzyjne wyłącznie najpilniejszymi sprawami (niezgodność czasów – w tym wypadku imiesłów, zamiast czynności równoczesnej, wyraża następstwo)
dobrze: powinien poświęcić więcej czasu […], by uniknąć […]

Nie stosujemy imiesłowów przysłówkowych, gdy zdanie podrzędne jest warunkowe (jeśli… to…) lub celowe (aby…).

Niepoprawne są zdania:

* Jedząc warzywa, będziesz zdrowy.

* Związkowcy zebrali się, protestując przed Sejmem.