10.9.1. Nazwy geograficzne

Specyficzne zasady regulują użycie przyimków „na”, „do” i „w” w połączeniu z nazwami geograficznymi.

• „Na/na”

  Przyimek na łączy się z rzeczownikami w bierniku lub miejscowniku.

  W połączeniu z biernikiem tworzy m.in. wyrażenia oznaczające kierunek lub miejsce będące celem ruchu. Używanie tego przyimka z nazwami pewnych regionów geograficznych i państw jest umotywowane wielowiekową tradycją.

  Białoruś, Litwę, Łotwę, Słowację, Ukrainę

  Białostocczyznę, Kaszuby, Mazowsze, Mazury, Podlasie, Pomorze, Śląsk, Rzeszowszczyznę

  Bukowinę, Syberię, Wołoszczyznę

  wszystkie wyspy i półwyspy: na Majorkę, na Madagaskar, na Hel

  Jeśli z nazwą geograficzną łączy się w bierniku przyimek na, to w miejscowniku również użyjemy przyimka na:

  na Mazowszu, na Śląsku, na Litwie, na Majorce, na Helu

• „Do/w”

  Z nazwami geograficznymi w tych samych funkcjach używa się też przyimków do (łączącego się z dopełniaczem) i w (łączącego się z miejscownikiem).

  „Do”

  Małopolski, Wielkopolski

  Belgii, Luksemburga, Austrii, Finlandii

  Jeśli udajemy się do jakiegoś państwa lub regionu, to znajdujemy się w tym państwie lub regionie:

  w Małopolsce, Wielkopolsce, Belgii, Luksemburgu

• „W/w”

  Przyimek w może łączyć się z rzeczownikami w bierniku i miejscowniku. Jeśli chodzi o użycie z nazwami geograficznymi, łączy się:

  • z nazwami łańcuchów górskich:

    Jechać w Beskidy, w Tatry, w Alpy, w Himalaje
    (oraz: przebywać w Beskidach, w Tatrach, w Alpach, w Himalajach)

  • z nazwami regionów zakończonymi na -ckie i -skie:

    Jechać w Poznańskie, w Kieleckie, w Katowickie…

    Mieszkać w Poznańskiem, w Kieleckiem, w Katowickiem…