4.2.1. Łańcuch produkcyjny

Ścisła współpraca między różnymi działami ma kluczowe znaczenie dla efektywnej produkcji manuskryptów.

Teksty oryginalne dostarczane przez służby autora („manuskrypty”) muszą być bardzo starannie przygotowane. Aby proces wydawniczy przebiegał sprawnie i wydajnie, zaleca się ustanowienie „łańcucha produkcyjnego” między służbami autora, Urzędem Publikacji i drukarniami.

„Łańcuch produkcyjny” obejmuje wspólne zasady pracy stosowane od samego początku tworzenia tekstu w formie elektronicznej:

• arkusze stylów/szablony lub protokoły znaczników (zob. pkt 4.2.2),
• reguły standardowej pisowni (włącznie z zastosowaniem zasad i konwencji zawartych w niniejszym Przewodniku na jak najwcześniejszym etapie przygotowywania tekstów).

Przed rozpoczęciem pracy kierownik projektu ustala w ścisłej współpracy z autorem i drukarnią wszystkie parametry produkcji, łącznie z wymaganą konfiguracją plików. Na tym etapie należy jednak przede wszystkim precyzyjnie uzgodnić stosowanie protokołów znaczników lub arkuszy stylów (zob. pkt 4.2.2), których definicja ściśle zależy od programów do transkodowania i odzyskiwania używanych przez drukarnie.

Każda czynność powinna obejmować jak najwięcej ogniw w łańcuchu produkcyjnym, tak aby uniknąć powtarzania wielu zbędnych – i czasem bardzo kosztownych – ręcznych operacji, będących często źródłem błędów. Dzięki temu proces wydawniczy przebiega o wiele szybciej, uzyskuje się optymalną jakość i obniża koszty produkcji.

Ustalony i zharmonizowany plan prac pozwala każdemu z uczestników procesu zoptymalizować własne procedury. W ogólnie stosowanym systemie można uzgodnić identyczne procedury dla wszystkich uczestników procesu produkcji, szczególnie dla drukarni. Dzięki temu w nagłych wypadkach Urząd, a więc również autorzy, może zwrócić się w razie potrzeby do innego wykonawcy, bez przerywania procesu produkcji.