8. Przypisy i odsyłacze do przypisów

Przypisy zazwyczaj są umieszczane na dole odpowiedniej strony. Mogą być numerowane w sposób ciągły w całym dokumencie lub ich numeracja może zaczynać się od nowa na każdej stronie.

Przypisy najczęściej umieszcza się na dole odpowiedniej strony. Składa się je czcionką mniejszą niż główny tekst (zwykle o dwa stopnie) i oddziela od tekstu krótką linią i odstępem między wierszami.

Zazwyczaj przypisy numeruje się w sposób ciągły w całym dokumencie, ale numeracja może również rozpoczynać się ponownie na każdej stronie. W niektórych przypadkach przypisy mogą być zgrupowane na końcu rozdziału lub tomu, jako przypisy końcowe.

W dokumentach publikowanych w Dzienniku Urzędowym stosuje się numerację ciągłą. Jeśli dokument zawiera załączniki lub dodatki, numeracja przypisów rozpoczyna się od nowa na początku każdego załącznika lub dodatku.

W wypadku przypisów o tej samej treści – w publikacjach innych niż Dziennik Urzędowy – należy stosować zwrot „zob. przypis x, s. y” zamiast wyrażeń „idem”, „ibidem” lub „tamże”, które mogą wprowadzać w błąd. Korektor powinien albo przytoczyć przypis w jego pełnym brzmieniu, albo nanieść odpowiednią numerację na odbitce próbnej.

W Dzienniku Urzędowym przypisy o tej samej treści przytacza się za każdym razem w pełnym brzmieniu.

Każdy przypis kończy się kropką.